που με προσέχουν, οι νοσοκόμοι και οι νοσοκόμες και οι μέρες περνούν
χωρίς διακοπή στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν.
Σε λίγες ημέρες θα μου επιτρέψουν να βγω από το Νοσοκομείο και να
επιστρέψω στο σπίτι μου. Τώρα τρώω κανονικά και μπορώ να φροντίζω
τον εαυτό μου, μόνος μου. Απλά θα χρειαστώ την βοήθεια κάποιου να
είναι στο σπίτι τους πρώτους μήνες της προσαρμογής μου για την ασφάλεια
μου κυρίως και για ότι χρειάζομαι. Τώρα οι ημέρα περνά πιο όμορφα, όλα
πηγαίνουν καλά και πάντα σχεδόν όλη μέρα έχω συντροφιά τους δικούς μου
και φίλους και γνωστούς που περνάνε για να με δουν. Ο γιατρός μου πολλές
φορές περνά 2 φορές την ημέρα για να βλέπει την κατάστασή μου πιο συχνά.
Την δευτέρα καπετάνιε λίγο μετά το μεσημέρι θα βγεις αν όλα πάνε καλά
όπως πηγαίνουν, μου είπε σήμερα ο γιατρός που με παρακολουθεί καθημερινά.
Το χαμόγελο αμέσως ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου, χάρηκα που θα βγω
και θα πάω στο σπίτι μου στον χώρο που με γνωρίζει πολύ καλά.
Έτσι και έγινε ήρθαν οι δικοί μου και με πήραν και γραμμή για το σπίτι
στα Βριλήσσια που έτοιμο με περιμένει. Μαζί μου θα είναι για λίγους μήνες
μια κυρία, που θα μένει στο σπίτι, απλά, για να με προσέχει και για την
ασφάλειά μου κυρίως και να με βοηθάει για να μπορώ να ξεπερνώ τις αρχικές
δυσκολίες που μπορούν να παρουσιαστούν. Το βασικό είναι ότι θα μιλάει
για να μπορώ να έρχομαι σε επικοινωνία με τους άλλους γύρω μου μέχρι να
αρχίσω να μαθαίνω να μπορώ να μιλάω εγώ και μαζί με το γράψιμο να μπορώ
να συνεννοούμαι για την επιβίωση στην καινούργια μου ζωή.
Μια νέα ζωή, άγνωστη τουλάχιστον για μένα αρχίζει από δω και πέρα, πρέπει
να τα καταφέρω. Υπομονή και επιμονή χρειάζονται για να τα βγάλω πέρα....
Συνεχίζεται......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου