Η ζωή την επόμενη Ημέρα.....

Μπήκε και ο χειμώνας, έρχονται βροχές, κρύο και χιόνια. Θέλει προσοχή

μεγάλη το χειμώνα και προστασία από το κρύο για να αποφύγω το κρύωμα.

Πρέπει να προσέχω μην κρυώσω, έτσι μου είπε και ο γιατρός. Καλά είμαι

μέχρι τώρα, μέχρι σήμερα. Έκανα και το εμβόλιο της γρίπης, αλλά

χρειάζεται προσοχή πολύ. Ντύσιμο καλό και προστασία με κάποιο κασκόλ

τον λαιμό και κυρίως τον λάρυγγα που είναι η τομή. Δεκέμβρης μπήκε και

όλα πηγαίνουν καλά μέχρι στιγμής. Προσέχω όσο μπορώ και προσπαθώ με

την πρόληψη να έχω, όσο μπορώ, καλή ποιότητα ζωής. Οι εξετάσεις μου και

τα φάρμακα είναι στην πρώτη γραμμή για να μου παρέχουν όσο το δυνατόν

καλύτερη ποιότητα υγείας. Δεν έχω κανένα παράπονο από την ζωή, αλλά

προσπαθώ όσο μπορώ να ζω και να περνώ με χαμόγελο και στυλ.

Είναι όμορφη η ζωή τελικά !!!!!

Καλό μήνα και καλό χειμώνα.....

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Είναι πολύ σπουδαίο η επόμενη μέρα της Ζωής....
Εγώ το ξέρω καλά, πολύ καλά αυτό, γιατί το ζω καθημερινά χωρίς
να έχω παράπονο από την Ζωή. Το μόνο που κάνω είναι να προσέχω
και να προσπαθώ. Αύριο τελειώνει και ο Οκτώβρης και όλα πάνε καλά.
Αγάπη θέλει η Ζωή και υπομονή και εγώ έχω μεγάλη αγάπη για τη Ζωή
και υπομονή, απλά φροντίζω, τώρα, όσο μπορώ, για καλύτερη ποιότητα
Ζωής και όχι για περισσότερη ζωή. Χαμόγελο θέλει η Ζωή και λίγη αγάπη.
Καλή συνέχεια για την επόμενη ημέρα !!!!!!

Η Ζωή την επόμενη ημέρα......

Είναι πολύ σπουδαίο η επόμενη μέρα της Ζωής. Η επόμενη μέρα

είναι το ζητούμενο. Πάντως εγώ προσπαθώ, πάντα, για την επόμενη

μέρα, όσο μπορώ, με τις δυνάμεις που μου έχει δώσει ο δημιουργός

για να μπορώ να αντιμετωπίζω τα προβλήματα που παρουσιάζονται

στη Ζωή. Δεν παραπονιέμαι, απλά προσπαθώ να ξεπερνώ ότι παρουσιάζεται

με χαμόγελο και υπομονή. Είναι δύσκολη η ζωή και θέλει μεγάλη προσοχή

για να μπορείς να ξεπερνάς τα προβλήματα που σου παρουσιάζονται.

Η πρόληψη είναι αυτή που σώζει την ζωή και προλαβαίνει ότι πρόκειται

να σου παρουσιαστεί. Τα φάρμακα και οι γιατροί είναι για την καλή

ποιότητα της ζωής και όχι για να ζήσεις πιο πολύ. Κανείς δεν ζει πιο πολύ

από όσο του αναλογεί, αυτό το έχει ρυθμίσει ο δημιουργός της ζωής.

Και η Ζωή συνεχίζεται μέχρι το τέλος όσο μακριά και αν είναι αυτό.

Εγώ πάντως προσέχω για το ξημέρωμα της επόμενης μέρας.

Χαμόγελο, αγάπη και υπομονή χρειάζεται η Ζωή.....

Καλή συνέχεια .

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Πάντα υπάρχουν “Καλά Νέα” όπως και Άσχημα Νέα που πάνε παρέα

μαζί με την ζωή, καθημερινά, εμείς απλά τα παρακολουθούμε χωρίς

να τα προσπερνούμε. Για το πρόβλημα της υγείας μου, όλα καλά μέχρι

την επόμενη χρονιά. Μια χρονιά πέρασε από την εγχείρηση για τον καρκίνο

στον λάρυγγα και οι εξετάσεις ήταν άριστες, έτσι μου είπε ο γιατρός μου που

μου έκανε την εγχείρηση. Σε ένα χρόνο από τώρα θα σε ξαναδώ Καπετάνιε

μου είπε, Ε αυτά είναι “Καλά Νέα” που πάνε πάντα κοντά κοντά με τα

Άσχημα Νέα, καθημερινά. Γιατί έτσι είναι η ζωή την επόμενη ημέρα.

Τώρα μελετάω μόνος μου καθημερινά, για να μπορώ να μιλάω σιγά, σιγά

και τα καταφέρνω καλά, με υπομονή, επιμονή και συνέπεια για αυτό που κάνω.

Είμαι ευχαριστημένος και πως να μην είμαι άλλωστε, γιατί εδώ πρόκειται

για τον καρκίνο που πάμε παρέα καιρό μαζί και είναι μια ανάσα από τον

δρόμο μου για την ζωή. Το κάθε πλάσμα στον Πλανήτη Γη, Ζει όσο ακριβώς

του αναλογεί, έτσι το έχει κανονίσει ο Δημιουργός....

Καλή συνέχεια λοιπόν μέχρι το τέλος

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Καλημέρα στην επόμενη ημέρα.....

Χθες το απόγευμα πήγα στο γιατρό που μου έκανε την εγχείρηση
στον λάρυγγα για να δει τις εξετάσεις από τις δυο αξονικές και μου
είπε ότι όλα είναι τέλεια, ένα χρόνο μετά την εγχείρηση που έγινε
στις 18 Αυγούστου του 2011. Όλα καλά, για την συνέχεια της Ζωής.
Υπομονή χρειάζεται και αγάπη για την ζωή την μοναδική, προσπαθώ
όσο μπορώ να ζω απλά και δημιουργικά για να περνάει ο καιρός
πάντα με χαμόγελο, αγάπη και δημιουργία μέχρι το τέλος, όσο μακριά
και αν είναι το τέλος. Δεν νίκησα τον καρκίνο απλά προσπάθεια κάνω                                    για να τον προσπεράσω πριν κάνει κάποια μετάσταση.
Αυτά είναι τα Καλά Νέα της ημέρας που πάντα υπάρχουν και θα
υπάρχουν Καλά Νέα για όλους μας.
Καλή συνέχεια

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Τελευταία ημέρα του Αυγούστου σήμερα και το καλοκαίρι φεύγει
σιγά, σιγά και έρχονται οι δροσιές του Σεπτέμβρη. Μοναξιά και δροσιά
συνεχίζονται χωρίς διακοπή γιατί έτσι πρέπει. Εξακολουθώ να είμαι καλά,
σε λίγες ημέρες θα πάω για εξετάσεις, αξονική για να δούμε πως είμαι
ένα χρόνο μετά την εγχείρηση στο λάρυγγα για τον καρκίνο. 'Οχι βέβαια
για να νικήσω τον καρκίνο, αλλά για να διαπιστώσουμε πως είμαι και πως
θα είμαι ένα χρόνο μετά την Εγχείρηση για τον καρκίνο στον λάρυγγα.
Όλα δείχνουν ότι είμαι καλά, προσπαθώ όσο μπορώ να ξεπερνώ το
πρόβλημα του καρκίνου και της ομιλίας χωρίς να έχω παράπονο από
την ζωή την μοναδική.....
Καλή συνέχεια στη ζωή την μια και μοναδική.

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Συντροφιά με τον καύσωνα και τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου

πέρασε ο καιρός εδώ στη Νέα Σμύρνη της Αττικής Γης.

Υπομονή και επιμονή και μεγάλη προσοχή για τη συνέχεια της ζωής

όση και αν είναι αυτή. Τουλάχιστον για φέτος δεν έχει διακοπές, δεν

έχει αλλαγή παραστάσεων ούτε και οδοιπορικά για φωτογραφίες παρά

μόνο εδώ κοντά όταν μου το επιτρέπει ο καιρός η ζέστη και ο καύσωνας.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή μέχρι να περάσει αυτή η εποχή.

Χρειάζεται υπομονή για να πάνε όλα καλά, σε λίγες ημέρες συμπληρώνω

ένα ολόκληρο χρόνο από την ημέρα της εγχείρησης και τον άλλο μήνα

θα κάνω τις εξετάσεις που χρειάζονται για να δούμε αν υπάρχει το θέμα

του καρκίνου στον λάρυγγα. Πιστεύω και όχι θέλω να πιστεύω ότι όλα

πήγαν καλά σε σχέσει με τον καρκίνο και ότι τον άφησα πίσω. Μακάρι να

μην έχει κάνει μετάσταση και όλα να πήγαν καλά. Μακάρι ......

Η ελπίδα για ζωή, για καλύτερη ποιότητα ζωής είναι το ζητούμενο.

Συνεχίζω να κάνω ασκήσεις λογοθεραπείας και πηγαίνω όλο και

καλύτερα, τώρα συνεννοούμαι μια χαρά. Σιγά σιγά μιλάω όσο πάω

πιο καλά, σιγά και καθαρά κάτι είναι και αυτό, πάντως προσπαθώ να

ακολουθώ τη ζωή όσο μπορώ με χαμόγελο, αγάπη και υπομονή

Καλή συνέχεια

Καλή συνέχεια καλοκαιριού

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Προσπαθώ και εγώ εδώ να περάσω τον καύσωνα παρέα με την δροσιά
της μοναξιάς γιατί έτσι πρέπει, τουλάχιστον για φέτος. Μπορεί τον Σεπτέμβρη
αν όλα είναι καλά να πάω για λίγες μέρες κάπου κοντά αν έχει δροσιά.
Υπομονή χρειάζεται για την συνέχεια της ζωής, όση και αν είναι αυτή.
Το κάθε πλάσμα στον Πλανήτη Γη ζει όσο ακριβώς του αναλογεί.....
Καλή συνέχεια
Καλό καλοκαίρι

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Καλοκαίρι και διακοπές άμα και όταν μπορείς. Ο καπετάνιος τουλάχιστον για φέτος θα μείνει εδώ στην Αττική Γη. Η Ζωή είναι μοναδική και θέλει μεγάλη προσοχή, από του χρόνου αν όλα είναι καλά σε σχέσει με τον καρκίνο μπορεί να πάω και εγώ διακοπές για λίγες μέρες για να αλλάξω παραστάσεις και να κάνω φωτογραφικούς περιπάτους. Για μπάνια τέλος δεν μπορώ να κάνω γιατί έχω κάνει τραχειοτομή. Έχω τρύπα αντί για λάρυγγα και θα μπαίνει νερό αν κάνω μπάνιο, γιατί από εκεί αναπνέω. Δεν πειράζει ένα χρόνο σχεδόν έχω συνηθίσει και τα καταφέρνω χωρίς να παρουσιάζεται καμιά δυσκολία. Υπομονή χρειάζεται και αγάπη για Ζωή. Εδώ θα είμαι να τα λέμε, αν όλα είναι καλά..... Συνεχίζεται.....καλή συνέχεια καλοκαιριού

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Καλό μήνα με αγάπη, υπομονή και επιμονή.....

Εδώ είμαι και εγώ και προσπαθώ στον καινούργιο τρόπο της ζωής μου
Ξεπέρασα σιγά, σιγά τον φόβο της μοναξιάς
Αντιμετωπίζω πλέον τη ζωή με αισιοδοξία, χαμόγελο, υπομονή και αγάπη
Άρχισα να μην έχω πρόβλημα επικοινωνίας, τα κάνω πλέον όλα μόνος μου.
Η Ζωή είναι μοναδική, θέλει αγάπη, κατανόηση, θάρρος και υπομονή.
Καλή συνέχεια.....

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Ο καπετάνιος συνεχίζει τον δρόμο της επόμενης μέρας χωρίς προβλήματα.....

Η Ζωή δεν είναι τύχη, απλά ζεις όσο ακριβώς σου αναλογεί....Τίποτα λιγότερο Τίποτα περισσότερο. Η ανηφοριά που παρουσιάζεται στον κάθε άνθρωπο στον δρόμο προς την ολοκλήρωση της ζωής πρέπει να ξεπεραστεί με υπομονή και επιμονή. Έτσι και εγώ προσπαθώ να ξεπεράσω την ανηφόρα, αυτή, της Ζωής !

Η Ζωή την επόμενη ημέρα......

Ο καινούργιος τρόπος ζωής συνεχίζεται με χαμόγελο, υπομονή και στυλ !

Ξεπέρασα σιγά σιγά τον φόβο της καινούργιας ζωής και της μοναξιάς, τα καταφέρνω μια χαρά με υπομονή και επιμονή και κυρίως με αγάπη για την Ζωή ! Συνεχίζεται......

Η ζωή την επόμενη ημέρα.....

Ένας καινούργιος τρόπος ζωής είναι η συνέχεια της ζωής μου..... Την άλλη βδομάδα αρχίζω μαθήματα λόγο θεραπείας για να μπορέσω να μιλήσω σιγά σιγά για την ασφάλειά μου και για να συνεννοούμαι με τους άλλους ανθρώπους. Δύσκολα είναι, αλλά θα προσπαθήσω να τα καταφέρω με υπομονή επιμονή και κυρίως μελέτη για να βρω τον τρόπο να μιλήσω σιγά σιγά, δεν χρειάζεται βιασύνη, εξ άλλου τα καταφέρνω και τώρα να συνεννοούμαι χωρίς πρόβλημα και κυρίως για την ασφάλειά μου. Από αύριο θα είμαι μόνος μου, η γυναίκα τέλειωσε τον προορισμό της και όλα θα τα κάνω μόνος μου πια, θα φροντίζω και θα κουμαντάρω την καινούργια μου ζωή με τις δικές μου δυνατότητες και με την βοήθεια των δικών μου ανθρώπων που βρίσκονται κοντά μου. Μια καινούργια ζωή αρχίζει για μένα, πρέπει να τα καταφέρω και θα τα καταφέρω μέχρι το τέλος, όσο μακρυά είναι αυτό το τέλος. Η ανατολή και η δύση του ήλιου είναι η συνέχεια της ζωής. Αύριο πρώτη μέρα θα πάω για το πρώτο μάθημα της λόγο θεραπείας. Δυο φορές τη βδομάδα θα κάνω μάθημα τώρα τους πρώτους μήνες και μελέτη στο σπίτι καθημερινά για να μπορέσω να βρω τον τρόπο να μιλήσω σιγά σιγά. Οκτώβρης 2011 έγινε η αρχή...... Καλή συνέχεια..... 3 Απριλίου 2012

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Ένας καινούργιος τρόπος ζωής αρχίζει....
Εδώ στο σπίτι όλα είναι διαφορετικά πρέπει να τα κάνεις όλα
μόνος σου και μ αρέσει, πρέπει να φροντίζω τον εαυτό μου πια
και να προσέχω γιατί όλα άλλαξαν στη στιγμή. Η γυναίκα που είναι
μαζί μου με προσέχει, κυρίως, για την ασφάλεια και για την συνεννόηση
με το τηλέφωνο, γιατί δεν μπορώ να μιλάω. Όλα τα άλλα προσπαθώ να
τα κάνω εγώ και αν χρειαστεί με βοηθά στη συνεννόηση η γυναίκα που
είναι πάντα μαζί μου αυτό τον πρώτο καιρό που είμαι σπίτι.
Υπομονή χρειάζεται και αγάπη για την ζωή, χαμόγελο και στυλ.
Έτσι περνούν οι ημέρες μου στην καινούργια μου ζωή ήσυχα, με ηρεμία
όσο μπορώ και υπομονή. Εδώ που μένω στα Βριλήσσια θα μείνω μέχρι
τέλος του μήνα Σεπτέμβρη και μετά φεύγω για να πάω να μείνω στη Νέα
Σμύρνη κοντά στους δικούς μου ανθρώπους για να είμαι κοντά τους για
να με προσέχουν και να με φροντίζουν όταν χρειάζομαι φροντίδα.
Έτσι και έγινε, την πρώτη βδομάδα του Οκτώβρη, ένα πρωινό μετακόμισα
στο καινούργιο μου σπίτι που νοίκιασα στη Νέα Σμύρνη κοντά στα αδέλφια
μου και στην κόρη μου για να έχω την έξτρα ασφάλειά μου.
Όλα πήγαν καλά και όλα πηγαίνουν μια χαρά, όμορφα είναι και εδώ και
το κυριότερο είναι πολύ κοντά και η θάλασσα που θα πηγαίνω βόλτα με
το τραμ που περνά κοντά από το σπίτι που μένω στην Αγία Παρασκευή.
Όλα και όλοι είναι κοντά μου, δίπλα μου και η ζωή συνεχίζεται με υπομονή
και επιμονή για την επιβίωση. Σε λίγο θα αρχίσω και μαθήματα λογοθεραπείας.
Η γυναίκα που είναι μαζί μου να με προσέχει στο τέλος του μήνα θα φύγει
δεν την χρειάζομαι άλλο, θα τα κάνω όλα μόνος μου, μπορώ πια να φροντίζω
και να κουμαντάρω την καινούργια μου ζωή μόνος μου, αν θέλω η χρειάζομαι
κάτι τις έχω τους δικούς μου κοντά μου δίπλα μου που τους μιλάω με μηνύματα
μέσω Ίντερνετ και κινητού τηλεφώνου και η καινούργια μου ζωή συνεχίζεται.
Ξεπέρασα σιγά σιγά τον φόβο της μοναξιάς.....
Συνεχίζεται.....

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Καιρός είναι να αρχίσω να ζω χωρίς ορούς, σωλήνες και σωληνάκια
εξετάσεις καθημερινές και φάρμακα. Επιτέλους να πάω στον τόπο
και τον χώρο τον δικό μου. Να αρχίσω να ζω φυσιολογικά, κοντά στους
δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους και τους γνωστούς, να αρχίσω να
φτιάχνω και να τρώω το φαγητό το δικό μου, να πηγαίνω βρε αδελφέ
την βόλτα μου, να πιω τον καφέ μου στην πλατεία με την παρέα, να
πηγαίνω για ψώνια, καιρός είναι να γυρίσω σιγά σιγά στις φυσιολογικές
μου συνήθειες, να κοιμάμαι στο κρεβάτι μου, να πίνω τον καφέ μου.
Καιρός είναι να αρχίσω την τεχνική της επιβίωσης στην καινούργια
ζωή μου. Όλα από τώρα που θα ζω μόνος μου είναι πλέον διαφορετικά.
Δεν είναι μόνο ο καρκίνος, είναι και το ότι δεν μιλάω, δύσκολα τα
πράγματα στην καινούργια ζωή, αλλά πρέπει να τα καταφέρω και αυτό
είναι το σίγουρο. Με υπομονή και επιμονή θα τα καταφέρω.
Τώρα τον πρώτο καιρό, τουλάχιστον, θέλω τη βοήθεια κάποιου μαζί
μου να με προσέχει, για ασφάλεια. Το τηλέφωνο το χρησιμοποιώ, το
κινητό, μόνο για μηνύματα. Το σταθερό μόνο ακούω, δεν μπορώ
ακόμα να μιλήσω. Έτσι και έγινε, ήρθε η άλλη μέρα και το μεσημέρι
βγήκα από το Νοσοκομείο, σχεδόν στο τέλος του Αυγούστου και σε
λίγο βρέθηκα στο σπίτι μου, όχι μόνος μου αλλά με μια κυρία που
θα έμενε στο σπίτι μαζί μου για τουλάχιστον 2 μήνες για ασφάλεια,
μέχρι να μπορέσω να φροντίζω για όλα για τον εαυτό μου και για
την ασφάλειά μου. Τώρα άρχιζε η συνέχεια της νέας μου ζωής.
Άρχισα να κυκλοφορώ στα Βριλήσσια λίγο λίγο με ένα μπλογκ
και στυλό στο χέρι για να μπορώ να μιλάω και να συνεννοούμαι.
Τι να κάνω έπρεπε να μάθω να ζω, να επιβιώσω.....
Η ζωή συνεχίζεται.....

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Το χιούμορ είναι η καλύτερη τεχνική επιβίωσης.
Αυτό κάνω, προσπαθώ να μάθω να ζω σύμφωνα με τους
κανόνες της Ζωής. Πρέπει να επιβιώσω και όχι να ζήσω
περισσότερο η λιγότερο, απλά να ζήσω όσο μου αναλογεί.
Δεν είναι βέβαια εύκολο, η προσαρμογή στην τεχνική επιβίωσης
δεν είναι καθόλου εύκολη, θέλει συνεχή προσπάθεια και υπομονή.
Πάντως εγώ προσπαθώ, όσο μπορώ και στο τέλος θα δω τι έχω
καταφέρει. Αξίζει να προσπαθείς για την ζωή, για την επιβίωση, είναι
ικανοποίηση για σένα, για τους γύρω σου και όλους αυτούς που
νοιάζονται και σ αγαπούν. Σκέψεις, σκέψεις και αισιοδοξία μέσα στην
ησυχία του δωματίου του Νοσοκομείου. Μόνη μου συντροφιά αυτοί
που με προσέχουν από το νοσοκομείο, οι δικοί μου που είναι πάντα
κάποιος κοντά μου δίπλα μου και το κομπιούτερ μου.
Οι μέρες πέρασαν, κουράστηκα κλεισμένος στο νοσοκομείο παρέα
με ορούς, σωλήνες και σωληνάκια, εξετάσεις και φάρμακα. Καιρός να
βγω να δω τι γίνεται έξω από το δωμάτιο του νοσοκομείου. Επιτέλους
πρέπει να αρχίσω να ζω κανονικά, φυσιολογικά. Να μάθω να ζω με τους
άλλους και όχι μόνο με τους ανθρώπους του νοσοκομείου και τους
γιατρούς. Έγινε μου είπε ο γιατρός μου, αύριο μετά το μεσημέρι βγαίνεις
και πηγαίνεις σπίτι σου να συνεχίσεις την τεχνική της επιβίωσης.
Πολύ χάρηκα που θα βγω επιτέλους από το νοσοκομείο, καιρός είναι
να κάνω τα πρώτα βήματα της καινούργιας ζωής μου.....
Συνεχίζεται......

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Πρέπει να μάθω να ζω σύμφωνα με τους κανόνες της Ζωής και

τους κανόνες συμπεριφοράς των ανθρώπων, για μένα από δω και πέρα

όλα είναι νέα και κυρίως η συμπεριφορά μου ανάμεσα στους ανθρώπους

που από εδώ και πέρα θα ζω μαζί τους και ανάμεσά τους. Πρέπει να μάθω

να ζω την ζωή στα 70 μου χρόνια και το καλό είναι ότι το έχω αποφασίσει.

Δεν είναι εύκολο, η προσαρμογή σε ένα καινούργιο ρόλο ζωής ακόμα και

του ηθοποιού είναι πολύ δύσκολη, δεν με νοιάζει να προσπαθήσω ακόμα

και αν δεν προλάβω να τα καταφέρω. Την ζωή αξίζει να προσπαθείς να

την δεις όπως είναι, χωρίς τερτίπια και υπερβολές. Η ζωή είναι απλή αλλά

και δύσκολη, γι αυτό χρειάζεται υπομονή, επιμονή και κατανόηση.

Το νόημα της ζωής το καταλαβαίνεις καθημερινά σιγά, σιγά. Απλά

η ζωή θέλει κατανόηση και αγάπη, είναι απλό και κατανοητό.

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....

Υπομονή και επιμονή χρειάζονται για να τα βγάλω πέρα από εδώ
και πέρα. Πρέπει να μάθω να ζω, την Ζωή, από εδώ και μπρος με
καινούργια δεδομένα και να συνηθίσω τον τρόπο της καινούργιας
ζωής όσο μπορώ πιο γρήγορα για να μπορώ να σταθώ στο περιβάλλον
που ζω όσο γίνεται καλύτερα. Χρειάζεται να μάθω να συμπεριφέρομαι
μεταξύ των ανθρώπων φυσιολογικά, όπως και πριν κάνω την εγχείρηση
του καρκίνου στον λάρυγγα. Σιγά σιγά περνάω από την γνώση στην πράξη
για να μπορέσω να σταθώ με επιτυχία στην καινούργια μου ζωή.
Πρέπει να εξακολουθήσω να ζω προσφέροντας στη ζωή δημιουργικά και
αφήνοντας πίσω μου το κάθε ποσοστό αναπηρίας λόγω καρκίνου.
Πιστεύω ότι αυτό μπορώ να το καταφέρω να το προσπεράσω και να
παραμείνω χρήσιμος και δημιουργικός μεταξύ των συνανθρώπων μου.
Το να μην μιλάω, μόνο, δεν είναι κουσούρι. Είναι αποτέλεσμα του καρκίνου.
Πάντως θα προσπαθήσω όσο μπορώ να ξεπεράσω τα προβλήματα που
σίγουρα θα παρουσιάζονται και όλα θα πάνε καλά, μέχρι το τέλος.
Δεν ζητάω από κανέναν να ζήσω λιγότερο, η περισσότερο, απλά να ζήσω
όσο ακριβώς μου αναλογεί !
Συνεχίζεται......

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....Νο5

Κάθε ημέρα και καλύτερα πηγαίνετε, καπετάνιε, μου λένε τα παιδιά
που με προσέχουν, οι νοσοκόμοι και οι νοσοκόμες και οι μέρες περνούν
χωρίς διακοπή στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν.
Σε λίγες ημέρες θα μου επιτρέψουν να βγω από το Νοσοκομείο και να
επιστρέψω στο σπίτι μου. Τώρα τρώω κανονικά και μπορώ να φροντίζω
τον εαυτό μου, μόνος μου. Απλά θα χρειαστώ την βοήθεια κάποιου να
είναι στο σπίτι τους πρώτους μήνες της προσαρμογής μου για την ασφάλεια
μου κυρίως και για ότι χρειάζομαι. Τώρα οι ημέρα περνά πιο όμορφα, όλα
πηγαίνουν καλά και πάντα σχεδόν όλη μέρα έχω συντροφιά τους δικούς μου
και φίλους και γνωστούς που περνάνε για να με δουν. Ο γιατρός μου πολλές
φορές περνά 2 φορές την ημέρα για να βλέπει την κατάστασή μου πιο συχνά.
Την δευτέρα καπετάνιε λίγο μετά το μεσημέρι θα βγεις αν όλα πάνε καλά
όπως πηγαίνουν, μου είπε σήμερα ο γιατρός που με παρακολουθεί καθημερινά.
Το χαμόγελο αμέσως ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου, χάρηκα που θα βγω
και θα πάω στο σπίτι μου στον χώρο που με γνωρίζει πολύ καλά.
Έτσι και έγινε ήρθαν οι δικοί μου και με πήραν και γραμμή για το σπίτι
στα Βριλήσσια που έτοιμο με περιμένει. Μαζί μου θα είναι για λίγους μήνες
μια κυρία, που θα μένει στο σπίτι, απλά, για να με προσέχει και για την
ασφάλειά μου κυρίως και να με βοηθάει για να μπορώ να ξεπερνώ τις αρχικές
δυσκολίες που μπορούν να παρουσιαστούν. Το βασικό είναι ότι θα μιλάει
για να μπορώ να έρχομαι σε επικοινωνία με τους άλλους γύρω μου μέχρι να
αρχίσω να μαθαίνω να μπορώ να μιλάω εγώ και μαζί με το γράψιμο να μπορώ
να συνεννοούμαι για την επιβίωση στην καινούργια μου ζωή.
Μια νέα ζωή, άγνωστη τουλάχιστον για μένα αρχίζει από δω και πέρα, πρέπει
να τα καταφέρω. Υπομονή και επιμονή χρειάζονται για να τα βγάλω πέρα....
Συνεχίζεται......

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....Νο4

Τα πρωινά πάντα ξυπνάω νωρίς, γιατί αρχίζει η κάθε ημέρα από πολύ

νωρίς το πρωί με την επίσκεψη των νοσοκόμων για να με δουν, να δουν

αν όλα πάνε καλά και να μου κάνουν τις πρωινές εξετάσεις σε όλα όσα

τους έχουν δώσει εντολές οι γιατροί που με παρακολουθούν. Ακόμα δεν

μπορώ να σηκωθώ γιατί είμαι γεμάτος σωληνάκια και θέλει προσοχή.

Από νωρίς αρχίζει το πρωινό φαγητό με τα σωληνάκια από την μύτη

και με προσοχή με σηκώνουν για να πλυθώ, να πάω τουαλέτα και να

μου αλλάξουν τα σεντόνια στο κρεββάτι σε καθημερινή βάση. Τότε

με προσοχή κάθομαι στην καρέκλα μου και στο κομπιούτερ μου για

να μάθω τα νέα, να ενημερωθώ και να έρθω σε επαφή με τους γνωστούς

και τους δικούς μου. Λίγο μετά τις οκτώ κάθε πρωινό έρχεται πάντα

κάποιος από τους δικούς μου για να είναι μαζί μου να με προσέχει.

Έτσι πέρασαν οι ημέρες και οι εβδομάδες στο δωμάτιο του Νοσοκομείου

μέχρι να μπορέσω να αναλάβω δυνάμεις, να μου βγάλουν όλους τους

ορούς τα σωληνάκια τους καθετήρες και να αρχίσω να τρώω σιγά, σιγά

από το στόμα. Πρέπει να πάρεις βάρος πριν βγεις μου είπε ο γιατρός μου

που με επισκέπτεται καθημερινά για να δει την πρόοδο της υγείας μου.

Ξεχωριστά σχεδόν κάθε ημέρα με πήγαιναν για κάποια εξέταση και μου

έπαιρναν αίμα καθημερινά το πρωί για ανάλυση να δουν πως είναι

ο οργανισμός μου με τόσα φάρμακα που μου δίνουν με τους ορούς.

Έπρεπε πριν βγω να είμαι καθ όλα εντάξει και να μπορώ να επιβιώνω

με τις δικές μου δυνάμεις. Μια καινούργια ζωή άρχιζε για μένα που θα

συνεχιζόταν για τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι το τέλος....

Το χαμόγελο άρχισε να σχηματίζεται στα χαρακτηριστικά του προσώπου

μου και να φαίνεται καθημερινά όλο και πιο καλύτερα.

Σχεδόν ένας μήνας κοντεύει μετά την εγχείρηση και ακόμα βρίσκομαι

στο δωμάτιο του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν....

Συνεχίζεται.....

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....Νο3

Εγώ δεν μιλάω, απλά ακούω μόνο και προσέχω και κάποια φορά
χαμογελάω. Μιλάνε οι άλλοι για μένα και εγώ ακούω, παρέα μου
στο δωμάτιο του Νοσοκομείου έχω το Λαπ – Τοπ μου και βλέπω
και λίγο τηλεόραση. Γράφω, διαβάζω, ακούω μουσική και έρχομαι
σε επαφή με τον έξω κόσμο με μηνύματα μέσω του κινητού μου και
του κομπιούτερ μου. Στις ώρες που μπορώ βγαίνω βόλτα σιγά, σιγά
στον διάδρομο που είναι μπροστά από τα δωμάτια. Οι νοσοκόμοι
οι νοσοκόμες και οι γιατροί με προσέχουν σαν τα μάτια τους και σχεδόν
όλη μέρα μα και τις νύχτες είναι δίπλα μου και με προσέχουν για ότι
χρειαστώ μέχρι να μπορέσω να κουμαντάρω τον εαυτό μου μόνος μου.
Τα βράδια, μέχρι το πρωί, υπάρχει κοντά μου αποκλειστική για ασφάλεια
και για ότι χρειαστώ, η Σοφία. Όλα πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο
σιγά, σιγά με την επίβλεψη των γιατρών μου και των Νοσοκόμων.
Ακόμα δεν είμαι σε θέση να κουμαντάρω τον εαυτό μου, πρέπει να είμαι
στο κρεββάτι ξαπλωμένος και είμαι γεμάτος σωληνάκια παντού για να
γίνει πιο γρήγορα η ανάρρωση με ασφάλεια, φαγητό με σωληνάκι, όπως
και τα φάρμακα τα παίρνω και καθημερινά σχεδόν μου γίνονται εξετάσεις
για να παρακολουθούν οι γιατροί την πρόοδο της υγείας μου. Μόνο που
έχω αδυνατίσει πολύ και χρειάζομαι δυνάμεις. Ότι θέλω έχω ειδικά μπλοκ
και γράφω αυτά που θέλω και με το γράψιμο απαντάω σε ότι με ρωτάνε
και η Ζωή συνεχίζεται για να έρθει η επόμενη ημέρα.....
Συνεχίζεται.....

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....Νο2

Μια καινούργια ζωή άρχιζε με η χωρίς καρκίνο, αυτό δεν το ήξερε μα

και ούτε το ξέρει και ο γιατρός μου που θα μου έκανε την εγχείρηση, ούτε

και εγώ, απλά είχα εμπιστοσύνη στους γιατρούς μου που ανέλαβαν να

πραγματοποιήσουν την εγχείρηση στον λάρυγγα και τον καθαρισμό από

τον καρκίνο, αυτό πόσο εφικτό είναι θα δείξει με την πάροδο του χρόνου.

Μετά την εγχείρηση θέλει απλά παρακολούθηση για πρόληψη.

Ο γιατρός μου, ο κεντρικός χειρουργός και οι τρεις χειρουργοί για εξτρά

ασφάλεια που υπήρχαν, δεν ήξεραν τι ακριβώς θα συναντούσαν πριν την

εγχείρηση, απλά είχαν κάνει το πλάνο τους που χρειάζεται σε αυτές τις

περιπτώσεις και πήγαμε για την εγχείρηση το πρωί της 18ης Αυγούστου.

Νωρίς το πρωί με πήρανε από το δωμάτιό μου και με πήγαν στο κεντρικό

χειρουργείο του Ερρίκος Ντυνάν για να γίνει η επέμβαση για την αφαίρεση

του καρκίνου από τον λάρυγγα. Πριν την γενική αναισθησία τελευταίο

χαμόγελο στους γιατρούς και στους δυο αναισθησιολόγους και σε γενική

αναισθησία υπεβλήθη σε ολική λαρυγγεκτομή και τροποποιημένο

λειτουργικό λεμφαδενικό καθαρισμό στις περιοχές αμφοτερόπλευρως.

Ο χειρουργικός χρόνος ήταν παρατεταμένος, λίγο παρ απάνω από εννέα

ώρες κράτησε η εγχείρηση, πολύς ο χρόνος και όλοι ανησυχούσαν εκτός

από εμένα που βρισκόμουν σε αναισθησία, απλά κάποια στιγμή μετά

δέκα ώρες από την εγχείρηση ξύπνησα στο δωμάτιό μου υπό τα βλέμματα

του γιατρού μου και των δικών μου, με ζωγραφισμένη την αγωνία στα

πρόσωπά τους, πρώτα χαμόγελα και πρώτες φωνές από την καινούργια

μου ζωή χωρίς να ξέρω τι ακριβώς έχει συμβεί. Απλά δεν μπορούσα να

μιλήσω γιατί μου τα είχαν αφαιρέσει όλα από τον λάρυγγα, ακόμα και

τις φωνητικές χορδές που είχαν προσβληθεί από τον καρκίνο.

Απλά άρχιζε για μένα μια καινούργια ζωή μια άλλη μέρα στη ζωή μου

με αφετηρία το βράδυ της 18ης Αυγούστου του 2011 στο Νοσοκομείο

Ερρίκος Ντυνάν. Πρώτες ανάσες, πρώτα κοιτάγματα και πρώτες ομιλίες

από την νέα μου ζωή και η ζωή συνεχίζεται με ένα χαμόγελο και ένα

μεγάλο ευχαριστώ στον γιατρό μου τον Χάρη Βοντετσιάνο !

Συνεχίζεται.....

Η Ζωή την επόμενη ημέρα.....Νο1

Αρχές του Μάη 2011 άρχισαν όλα την επόμενη ημέρα, έτσι ξαφνικά,
στη Ζωή μου. Ετοιμαζόμουν για τις καλοκαιρινές διακοπές όπως κάθε
χρονιά, νωρίς το καλοκαίρι, όταν μου παρουσιάστηκε μια βραχνάδα
στην φωνή, στην ομιλία μου. Δεν ήμουν κρυωμένος και ούτε κάπνιζα
για να πω τι μπορούσε να συμβαίνει. Οι μέρες περνούσαν και η βραχνάδα
συνεχιζόταν χωρίς διακοπή, άρχισα να ανησυχώ, γιατί θα πήγαινα στις
αρχές του Ιούνη διακοπές στην Πάτμο σχεδόν όλο τον μήνα για να κάνω
φωτογράφιση στην Πάτμο και στα μικρά Δωδεκάνησα. Απεφάσισα να
πάω στον γιατρό, τον Οριλά, για να με κοιτάξει να μου πει τι συμβαίνει.
Για να δω αν πρέπει να πάω διακοπές, πράγματι πήγα στον γιατρό με
είδε και μου είπε ότι δεν βλέπει τίποτα το ανησυχητικό και μου έδωσε
να πάρω ένα μπουκάλι σιρόπι για τον λαιμό μου, τον ευχαρίστησα και
έφυγα και σε λίγες ημέρες ετοιμάστηκα για να πάω στην Πάτμο. Εν τω
μεταξύ η βραχνάδα στη φωνή συνεχιζόταν και εγώ πήρα το πλοίο και
έφυγα για Πάτμο χωρίς αρχικά να ανησυχώ. Οι μέρες περνούσαν και
η βραχνάδα συνεχιζόταν όλο και πιο έντονη και ανησυχητική και
στα αλήθεια άρχισε να με ανησυχεί και διέκοψα τις διακοπές μου και
γύρισα στον Πειραιά και στην Αθήνα για να πάω στον γιατρό.
Πήγα λοιπόν στον γιατρό να με δει και μου είπε ότι βλέπει κάτι το
ανησυχητικό στον λάρυγγα μου και στις φωνητικές χορδές και πρέπει
να το βγάλουμε για να δούμε αν είναι κακοήθη, θα το στείλουμε για
βιοψία για διάγνωση για καρκίνο. Αμέσως εγώ είπα στον γιατρό να
ετοιμάσει χειρουργείο να το αφαιρέσουμε να δούμε τι συμβαίνει και
έτσι έγινε. Μπήκα στην Ευρώ κλινική και με λέιζερ μου το έβγαλε
ο γιατρός μου ο Χάρης και το έστειλε για βιοψία. Είναι κακοήθη
μου λέει ο γιατρός μου όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας.
Καρκίνος του λάρυγγα, μου είπε ο γιατρός μου ενώ εγώ βρισκόμουν
σε ανάρρωση μετά την εγχείρηση με λέιζερ. Στενοχωρήθηκα βέβαια
αλλά έπρεπε με κάθε τρόπο να το αντιμετωπίσω, έπρεπε να τα βάλω
με τον καρκίνο....μια καινούργια προσπάθεια για μια καινούργια
Ζωή άρχιζε για μένα, έπρεπε να τα βγάλω πέρα και αυτό έκανα με
την βοήθεια του γιατρού μου και των γιατρών μου. Χωρίς καθυστέρηση
καμιά μπήκα στο Νοσοκομείο Μετροπόλιταν για να κάνω την πρώτη
χημειοθεραπεία πριν κάνω την κανονική ανοιχτή εγχείρηση στο
Ερρίκος Ντυνάν για να μου αφαιρέσουν τον καρκίνο από την περιοχή
του λάρυγγα. Έτσι και έγινε, μία και μοναδική χημειοθεραπεία μου
έγινε τελικά, αλλά πολύ δυναμική, μου είπε ο γιατρός μου και τον
Αύγουστο ακολούθησε η ανοιχτή εγχείρηση για να μου καθαρίσουν
τον καρκίνο από τον λάρυγγα. Μια καινούργια ζωή άρχιζε για μένα
για την οικογένειά μου και όλους τους αγαπημένους μου και μη....
Η Ζωή συνεχίζεται.....

Καλή Χρονιά στη Ζωή την μοναδική.....

Η καινούργια χρονιά με συνάντησε με καινούργια Ζωή να προσπαθώ
για ένα καλύτερο αύριο μετά την περιπέτεια της υγείας μου.
Το ταξίδι της Ζωής θέλει κουράγιο, υπομονή και επιμονή μέχρι το
τέλος, μέχρι την άφιξη στο τέλος του ταξιδιού.
Εδώ μαζί θα ταξιδέψουμε για ένα καλύτερο αύριο για έναν καλύτερο
κόσμο με κατανόηση και αγάπη για το ταξίδι που λέγεται Ζωή.
Καπετάνιος